Werken werkt niet zonder spelen

Ik ga dit weekend naar Buitenkunst; ik wil mij gaan verliezen in theater, verhalen schrijven en wellicht nog een zangworkshop doen. Heel volwassen allemaal natuurlijk. Maar soms doe ik heel onvolwassen... Net als toen ik kind was en ik mij ging verstoppen met mijn kip in huis; want alleen durfde ik dat niet. Ik bedacht mij niet dat de kip mij ging verraden; dat gebeurde echter altijd.

Tegenwoordig verstop ik me zonder kip en app ik mijn man dat hij mij bij thuiskomst moet zoeken. En heel soms doet hij dat dan niet maar gaat ie gewoon beneden zitten koffie drinken en dan zit ik daar op zolder te grinniken omdat ik denk dat hij mij niet kan vinden. Dikke lol om niks maar zooo ontspannend! En het blijkt nog gezond te zijn ook!

‘Het tegengestelde van spelen is niet werken. Het tegengestelde van spelen is depressief zijn’, schrijft Stuart Brown, psychiater in: ‘Play: How it shapes the brain, opens the imagination and invigorates the soul. Op basis van zijn onderzoek en de nieuwste inzichten uit de biologie, psychologie en neurologie legt Brown uit dat spelen ons brein vormt, helpt empathie te ontwikkelen, helpt bij het omgaan met complexe sociale groepen en de kern vormt van creativiteit en innovatie. Een belangrijk kenmerk van spelen is dat het doelloos is; we doen het omdat we het leuk vinden en graag doen. Werken werkt op de lange duur niet zonder spelen.

Om te kunnen spelen moeten we rust nemen; de behoefte van ons lichaam aan herstel moeten we respecteren.

Hoe komen we weer terug bij dat speelse kind dat vol fantasie zit en leeft in het moment? Aan mijn cliënten stel ik vaak de vraag: ‘wat deed jij als kind en wat doe je daar nu mee?’.

Deze vraag mag ik ook graag aan mijzelf stellen. Want door voldoende op te laden, kan ik alle indrukken verwerken en opslaan in mijn archiverend brein. Dit deel van het brein is alleen werkzaam tijdens rust, schrijft Dr. Theo Compernello in ’Ontketen je brein’. Rust nemen is dus essentieel voor een goed werkend brein! Dit is ook de reden waarom ik mijn talentenspel ‘Gids naar Eigen Wijsheid’ heb ontwikkeld. Het kiezen van de gekleurde talentenkaarten, het gooien met een dobbelsteen op het levensbord en het plakken van talenten op elkaars rug haalt het kind in ons weer naar boven. Dan voelen we de energie die past bij het kind dat we ooit waren en waarvan het soms goed is om daaraan herinnerd te worden.

Ben je nog trouw aan wie je in wezen bent en wanneer voel je dat het meest? Wat kan je meer gaan doen om het contact met het speelse kind weer te vinden? Waarmee ga jij spelen ?