Hoe gebruik jij jouw verhaal in je werk? Verhalen verbinden.

Weet je wat ik het allerbelangrijkste vindt in mijn werk? Dat mensen zich gezien voelen.

En dat heeft een reden.

Het is 8 Juli 1965, 16.00 ‘s middags. Het is broeierig in de boerderij. De warme zomerdagen zitten al in de muren. Mijn moeder puft en grijpt naar haar buik. De kruidige geur van haar befaamde Nasi Goreng verspreidt zich door de keuken. Ze moet gaan liggen. Het duurt niet lang meer.

Het bed in de benedenkamer is al klaar gemaakt. Alsof het gaat om een routineklus zet mijn vader een lampetstel met heet water en handdoeken klaar. De verloskundige is in aantocht. Ze is kind aan huis.

Als tiende telg word ik volgens het boekje geboren. Met mijn 8 pond voldoe ik aan de familiewetten. Zelfs de tweeling zijn trouw aan dat getal.

Mijn moeder kijkt mijn vader aan: ‘laten we deze maar naar Tante Toos noemen’, lijkt zij met haar blik te zeggen wanneer mijn luie oog zich opent en ik dwars de wereld in kijk. Om in deze streng gereformeerde volksstam te overleven moet je niet te meegaand zijn en vooral niet teveel willen voelen.

Het is 8 Juli 1992. Ik heb een kersverse Adonis. Robert heeft zwarte lange manen die hij met de zwier van zijn hand zo over zijn schouders gooit. Hij is te mooi voor mij. Om mijn imago wat op te krikken en mijn eetstoornis vaarwel te zeggen neem ik mijn doopnaam aan. Vanaf nu heet ik Cato. Mijn eetstoornis loopt nog even met mij mee. Toos trekt aan mij, zij eet emoties weg als zoete koek. Haar gewicht wisselt als het weer. En haar stemming beweegt gezellig mee.

Wanneer ik als jongvolwassene ga werken in de GGZ en mijzelf ontwikkel op het pad van een ander dan kom ik uit mijn schaduw. 25 jaar lang begeleid ik mensen en zet ik projecten op.

12,5 jaar geleden wordt Bureau Cato geboren, mijn talentenhemel waarin ik anderen wil helpen stralen. Ik ontwerp mijn Levensbord©, een transformatief ontwikkelspel, zodat mensen zichzelf zichtbaar kunnen maken en hun stempel kunnen zetten op het werk wat zij doen. En nu sta ik aan de vooravond om anderen te gaan opleiden met mijn levenswerk. Wie had dat ooit gedacht? Als jij kijkt naar het werk wat je nu doet, welk verhaal uit jouw leven is dan een aanwijzing?

N.b Wil jij deze oefening met begeleidende vragen per mail ontvangen? Laat het weten! Graag stuur ik het naar je toe!