Is alles waar ik recht op heb wel goed voor mij?

‘Waarom vraag je die TOZO niet aan?

Je hebt er misschien wel recht op!

Oh ja? Geen zin om uit te zoeken.

Ik heb een buffer’.

En...

Meer vrije tijd!

Hoera!

Maar nee. Meneer TOZO kijkt alleen naar de cijfertjes. Die vraagt echt niet: ‘ligt uw tuin er eindelijk weer eens mooi bij?’.

Dan zou ik oprecht verrast antwoorden:

‘Ja! Toevallig is dat wel zo en mijn relatie ook. Leuk dat u dat vraagt, Corona brengt óók mooi dingen, had ik toch niet verwacht’.

Mijn dilemma:

Is alles waar ik recht op heb wel goed voor mij?

Ik heb namelijk zeer goede voelhorens voor alles wat mij vrijheid ontneemt. Zou een valkuil kunnen zijn..

Even een anekdote.

Toen ik in 2008 vanuit een rotsvast dienstverband inclusief gouden

kooi de WW in vloog werd ik wakker.

Een soort verlichting.

Een slecht aflopend judo- gevecht met mijn paard en een huwelijk wat zo dynamisch was als gewapend beton zette mijn leven totaal op zijn kop.

Scheiding en huisverkoop volgden. Alleen dat laatste was een illusie in een attractiepark als het bevingsgebied.

Ik had mijn ontslag niet beter kunnen plannen. NOT.

Ik landde dus hard in deze misère.

Daar lag ik 4 weken van bij te komen.

In het UMCG.

Dat dan weer wel.

De binnenkant van mijn arm was door mijn puberende paard waar ik vanaf stuiterde vrolijk van mijn lijf afgetrapt.

Het hing erbij.

Had erger kunnen wezen dacht ik toen ik op de grond lag in de rimboe zonder telefoon toen ik checkte of ik mijn vingers nog kon bewegen.

Mijn ex nam mij dat kwalijk.

Dat positieve gezeik altijd.

Dus toen ik thuis kwam na deze medicinale reset besloot ik mij voor 1000 % te storten op mijn droom: Bureau Cato was geboren.

Oh nee, ze bestond al maar werd niet serieus genomen.

Never waist a good crises.

En niets ging mij meer tegenhouden.

Behalve een luxe WW uitkering waar ik zeer vorstelijk van kon leven.

Dat zinde mij niet.

Als tiende kind uit een gezin van 11 krijg ik de bibbers van iets wat mijn bewegingsruimte bepaalt.

Ik had die WW vanwege wat geluk, een beetje Maggie en vast ook door mijn enthousiast mee-spartelende talenten al spoedig niet meer nodig.

Als een vis in het water betrad ik ondernemersland.

Dus waarom zou ik die afhankelijkheid aanhouden?

Dat zou net zoiets zijn als dat mijn nieuwe partner zijn online-dating abonnement zou laten doorlopen omdat hij al had betaald.

Dus hup.

Knoop doorgehakt en het UWV vaarwel gezegd.

Oh nee, toch niet.

Want sinds jaren werk ik voor hen.

En de TOZO gun ik graag aan mensen die het echt nodig hebben.