Mag ik er wel zijn als coach?

...Dat je naar huis rijdt na de tweede sessie van Het Levensbord® met de afscheidswoorden van je oefenklant in je hoofd: 'Je geeft me wel een heel mooi cadeau, Cora. Ik krijg rust in mijn hoofd' …

Is dat geen mooi cadeau voor mij?

Ik ken haar al zo’n anderhalf jaar. Bij onze eerste ontmoeting vertelt ze openhartig over haar mislukte leven, want dat was haar als kind al door haar moeder verteld, haar mislukte huwelijk, haar rebelse relatie met een grote corporatie en bovenal de onrechtvaardige vorderingen van de belastingdienst. Zij is slachtoffer van de toeslagenaffaire. Heeft zich letterlijk kapot gewerkt om de grote boze overheid terug te betalen.

In ons vlot lopend gesprek zie ik een mooi mens, met humor en kracht. Ze zit vol ideeën en inzichten, welke ze ongevraagd presenteert. Ze heeft een mooie baan waarbij ze mensen dagelijks een ‘cadeau voor het leven geeft’, zoals ze het zelf noemt.

In het jaar wat daarop volgt leer ik haar beter kennen. Ik mag haar enorme boosheid zien als zij voelt dat haar onrecht wordt aangedaan, als haar diepe trauma weer wordt geraakt. Er gaat dan een knop om. Ze gaat volop in de strijd en haalt alles uit de kast om haar verweer te schrijven. Daar is ze heel goed in.

Ik mag ook haar verdriet zien, als ze beseft dat het zo moeilijk is om alle ballen hoog te houden. Dat ze misschien te rebels is geweest en haar interpretatie te kort door te bocht. Als de pijn in haar haar lam legt. Als ze zich machteloos voelt. ‘Wat heb ik er aan dat ik een mooi mens ben, als het me niet lukt om uit deze ellende te komen?’

Mijn hulpverlenershart wil heel graag bijdragen aan het herstel, het helen. Daarom vraag ik of ze mijn oefenklant wil zijn voor de opleiding tot Levensbord® Facilitator. Zou dat gaan lukken? Ik vind het erg spannend, omdat ze kwetsbaar is.

Ze wil! Ik voel een vreugdesprongetje in mijn hart. Ze zegt dat ze dat graag voor mij wil doen, maar ik wil het juist voor haar doen. Hoe zal ik beginnen? Welke kant gaat het op? Ik stap in het avontuur. We spelen Het Levensbord®.

Bij de eerste sessie kiest ze veel TalentenTypen. Ze vertelt over haar sterke kanten, ze heeft veel in huis. Haar allergie is TalentenType 'moeder'. Zelf is ze ook moeder, maar dit gaat over haar moeder de 'heks'. Hoe kun je het talent 'moeder' nog zien als liefdevol en zorgzaam als jouw moeder geen thuis voor je je was, je minder waard vond dan je zus en je niet wilde geloven?

Mijn doel bij deze coaching is om haar beter bij haar gevoel te laten komen. Ik merk dat dit nog niet helemaal lukt. Hopelijk raakt ze meer verdiept als ze haar TalentenTypen gaat beschrijven in de thuisopdracht.

In de tweede sessie vertelt ze al gelijk dat ze met kerst een andere houding naar haar moeder heeft laten zien. Ze heeft een streep getrokken, meegaandheid ingeruild voor duidelijkheid. Ze vertelt veel over de levensgebieden 'levensonderhoud' en 'gezondheid'. Haar centrale vraag gaat over een goede basis. Ze ziet in dat daar eerst iets moet gebeuren om haar leven beter te laten lukken. Ze vertelt hoe ze anderen altijd goed weet te motiveren tot verandering, adviezen geeft. Ze is de aanvoerder. Voor zichzelf lukt niet steeds maar niet. Zou ze voor zichzelf kunnen gaan kiezen?

De laatste kaart die overblijft in het spel is 'moeder'. Deze valt op het levensgebied 'persoonlijke ontwikkeling' . Ze besluit dat ze een nieuwe start mag maken. Loslaten wat haar niet meer dient.

September 2022. Ik start met de opleiding Levensbord Facilitator® en vraag me af waarom iemand zich door mij zou willen laten coachen. Mag ik er wel zijn als coach? Dat ik iemand zoveel inzicht kan helpen krijgen met deze mooie methode is een volmondig 'ja' als antwoord hierop. Gastblog van: Cora van der Linde. Zij is generalist volwassenen/WMO bij Stichting WIJ Groningen