Uitgesloten - Toon Walravens

Wanneer je googelt op de naam Toon Walravens dan vind je hits die het daglicht wel kunnen verdragen.

Toon is geboren in een gezin waar armoede en criminaliteit elkaar in het bruine café van zijn ouders ontmoeten. Hij volgt het pad wat hem in de schoot wordt toegeworpen. Zijn latere imago als crimineel geeft hem de status die hij nooit had.

Gezien worden is het nieuwe goud voor kinderen die in de schaduw worden geboren.

Het komt dan ook als een mokerslag bij heldere hemel bij hem binnen wanneer zijn behandelaar hem beschuldigt van ongekend talent, terwijl hij zich bijna weer heeft neergelegd bij de functie van nietsnut, Lastpost en nog meer van dat soort erkende diagnoses waarmee je een toegangskaart krijgt voor de onderwereld waar hij zijn sporen dik heeft verdiend. Door detentie wordt dit dan ook ruim beloond: in totaal bijna 8 jaar gevangenisstraf is een ware erkenning.

Hij kan dus wel wat.

‘Wanneer je de natuurlijk inspirerend leider bent van een criminele organisatie en manipuleren je grootste talent is, dan is er een maatschappelijke missie voor jou weggelegd’, spreekt zijn behandelaar in therapeutische tovertaal waar Toon duizelig van wordt.

Het is de kunst om het om te draaien: van onderwereld naar bovenToon, drugs naar daadkracht en van ronselen naar van betekenis zijn. Toon heeft nogal wat in zijn mars maar zijn brein moet daar nog in gaan geloven.

Dus meldt hij zich bij de uitkerende instantie die mensen niet meteen beoordelen op wie zij zijn, maar op hun dossier. Althans, dit protocol ontmoet Toon wanneer hij daar met al zijn hoop onder zijn armen zijn laatste oordeel ontvangt:

‘Gij zult (voorlopig) niet werken’, spreekt de ambtenaar en gooit hem in het bakje van het granieten bestand waar niemand ongeschonden uit komt.

Zijn prille bestaan in de samenleving verdwijnt onder zijn voeten, de terugkeer naar de onderwereld lokt. Daar is hij iemand, daar kan hij wat, daar wordt hij niet uitgesloten.

Nu is hij het eigendom van 4 concurrerende instanties die dreigen hun handen van hem af te trekken. Die zijn verzoek om een training tot herstelcoach te gaan volgen behandelen als een aanvraag tot de bouw van een stad middenin de zee.

Dan staat zijn verlosser op. Een Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige onttrekt zich aan de samensmeltingswetten en doorbreekt de keten van wet en regelgeving die als een dwangbuis om Toon heen hangt en zijn perspectief daarmee de grond in boort.

Vanaf dat moment mag Toon bestaan. Hij richt zichzelf op en gaat werken aan zijn ware roeping. Van behandeling maakt hij onderwijs. Toon draait graag om wat de bedoeling niet dient.

Nu heeft hij een waslijst aan titels en is nu onder andere

beleidsadviseur binnen de GGz, adviseur bij het Openbaar Ministerie, docent en ambassadeur voor ervaringsdeskundigheid en rehabilitatie. Ook is hij een bekend spreker voor organisaties die zijn levenswijsheid omarmen als het baken voor echte verandering.

Toon bewaakt natuurwetten ‘want’ zonder liefde en oprechte ontmoeting is nog nooit iemand genezen.

Na een boek, een internationale award, diverse publicaties en nu bijna een documentaire is Toon nu samen met anderen bezig met de vormgeving van zijn nalatenschap.

Een forensisch kenniscentrum waar ervaringsliefde en behandelkennis hand in hand gaan zodat het beste uit 2 werelden samenkomt, waardoor gekwetste zielen geen methodiek als zoete koek moeten slikken, maar eerst worden gezien in wie zij zijn en bovenal mogen leren hoe zij de beste vriend kunnen worden van hun eigen leven.

Toon wil dat iedereen, ongeacht ras, taal, geloof, kleur, gender en leeftijd, in vrijheid of gevangenschap recht heeft op eerlijke oordeelloze aandacht. Waarbij het dossier en regelgeving als bijzaak en het hart als oprechte hoofdzaak wordt gevolgd zodat er een mensvriendelijke samenleving ontstaat waarin uitsluiting wordt buitengesloten