Vertragen is het nieuwe accelereren

En jij? Marian kijkt me aan alsof ik buiten de lijntjes kleur en dat niet op papier maar op een Golden Retriever. Je hond beschilderen schijnt een niet-gangbare uiting te zijn van creativiteit, zo ontdekte ik als 4-jarige, toen mijn moeder op mijn kunstwerk reageerde met een emotie die mijn collega wonderkinderen bekend zal voorkomen:

Wijd open ogen – ontzetting – is dit mijn kind? – etc

En daarna heel hard juichen. Of dat hoopte ik.

Het maken van coach-instrumenten zat er dus al heel jong in. Mijn hond reageerde er kwispelstaartend op. Mijn moeder dus niet. Bruno heeft nog 6 weken als een Pink Panther rondgelopen en ik moest mijn stiften inleveren.

Voordat ik in die flashback schoot vertelden Marian, samen met haar sociale welzijns-frons, haar iets te hoge ademhaling en haar dirigerende smartphones (‘het thuisfront kan bellen’) – alsof zij daarmee in oorlog was - mij het volgende:

‘Het punt is dat ze zich allemaal een slag in de rondte werken maar de wachtlijsten blijven groeien’. En toen stelde ik dus die historische vraag: ‘En jij?’.

Bij haar poging om mij het bos in te sturen met dit zichzelf ontregelende team ging mijn nieuwsgierigheid aan:

Hoe stel jij je grenzen?. Welke wachtlijst bouw jij op? Waarover ga jij het gesprek aan?

We besluiten dat we, voordat ik het team ga begeleiden, eerst Marian ga helpen om in positie te komen.

Daarvoor zet ik het levensbord© in.

Marian kiest TalentenTypen die haar aanspreken. De pionier, denker, onderzoeker, leider, natuurmens en de verteller staan voor wie zij is. Anekdotes uit haar leven onderbouwen dit. ‘Zitten er nog verlangens bij?’, vraag ik daarna. De held en de verleider komen dan aan bod. ‘Graag wil ik leren om meer het voortouw nemen en mensen te verleiden om anders naar een opdracht te kijken zodat zij daarin kansen en mogelijkheden zien’. Het blijkt dat haar verleider zich heeft ontpopt tot een drammende despoot, die de veerkracht heeft van een blok beton, waardoor het voor het team vrij lastig zal zijn om grenzen aan te geven. Dat parkeer ik even. Een eigen inzicht heeft een kracht van 100 in het kwadraat als het gaat om empowerment.

Vervolgens vraag ik of er nog allergieën liggen. Ja! Marian stoort zich aan de non-conformist. Mensen die makkelijk de hakken in het zand zetten ,niet meebewegen, op de klok kijken als het 17.00 is en zich nooit eens committeren aan het groepsbelang.

‘Wat kan je leren van een goede non-conformist?’, vraag ik haar. Ik hoor het kraken.

‘Uitspreken wat ik zie, rebellerend gedrag misschien juist aanmoedigen zodat er meer openheid ontstaat, het gesprek aangaan en de vanzelfsprekendheden eens tegen het licht houden zodat we helder krijgen waar we voor kiezen, waar we van zijn en hoe we dat aanvliegen.

Ook kan Marian zich irriteren aan de levensgenieter. ‘Mensen die het er lekker van nemen, zo naar!’. Ik stel voor dat we de volgende sessie in een kuuroord doen. We liggen beiden in een deuk. Inmiddels zijn we haar brein te slim af.

Daarna spelen we het levensbord©

Wat is je coachvraag?:

‘Hoe kan ik vertragen?’, grinnikt ze nog na. Inmiddels heeft ze het puntje van haar stoel verlaten en zit gewoon, alsof ze alle tijd van de wereld heeft, recht op haar stoel. Het lichaam liegt nooit..

De dobbelsteen rolt. De kaarten liggen blind op tafel. Zo kan de dominante ratio niet gaan bepalen wat de uitkomst is. Hierdoor krijgt de intuïtie vrij spel. Intuïtie betekent: innerlijk zien.

Intuïtie is een snel, niet lineair, maar gelijktijdig denkproces wat je toegang geeft tot je diepere inzichten, overtuigingen, waarden en oorspronkelijke talenten.

Haar levensgenieter (want…in je allergieën liggen vaak je grootste ontwikkelpunten) valt op ‘wonen-je thuis voelen’.

Marian schiet vol. De druk die ze als moeder en leidinggevende voelt wordt haar teveel. Ze doet het nergens goed. Thuis klagen ze over de vrouw die op zondag nooit meer het brood bakt en op het werk is versnellen tot nationale valkuil verheven.

Hierna valt haar leider op persoonlijke ontwikkeling.

‘Ik wil het verschil gaan maken, laten zien dat je goed voor jezelf moet zorgen wanneer je dat van klanten vraagt. De buitenkant moet kloppen met de binnenkant’, besluit zij met een strijdlustige blik waar de honden geen brood van lusten.

Maar daar zouden we het niet meer over hebben. Tegenwoordig geef ik kleur aan mensen en aan organisaties.

Het levensbord© is, juist door stil te staan, een procesversneller. Op een speelse manier komen diepere inzichten als vanzelf naar boven. Het levensbord© wordt ingezet als onderdeel van trajecten voor teams, leidinggevenden en individuele professionals.